Tutulmayan Sözler Atlası

Bu karmaşanın içinde hapsoldum, geçip gidemiyorum. Her taraf dikenli çalılar... "Şşş, birisi var burada. Suya bakıyor." dedi ufaklık. Eğilince tepeden aşağıya, onu görmüştüm. Parmağıyla okşuyordu yansıyan saçlarını, bir şeyler görmüş olacak ki ufaklık korku içinde bana sarıldı. "Cadı, cadı değil mi o? Suda saçları yanıyordu, gözleriyle bana kızgın kızgın baktı. Ne olur gidelim buradan. Korkuyorum." Cevap vermedi, sevdi başını ve yukarıya kendisine diktiği gözlerine gülümsedi. Ona en yakın ama sonsuza dek en yasaklı kişiydi akan suya bakan. “Onu suya dalmış bakarken ilk kez görmüştüm” diye iç geçirdi. Akşam olduğunda aynı dereye indi. Gece, rüyasındaymış gibi parlak birkaç yıldız balıkları kovalıyordu. Avuç dolusu suyu yüzüne çarptı. Fakat ellerini kıpırdatamıyordu yüzünden. Nefes alması imkânsız olmaya başladı. Çırpınmaya çalıştı. Ayakları yerden kesildi, süzüldü aşağılara. Bedeninin her santimetre karesine ağrılar saplanıyordu. Tek başına kalakaldı. Ellerini k...

“Herkesin sevdiği güleç yüzlü adam gitmiş, yerine kibirli, iri kıyım bir çocuk gelmişti. Bahçede onu görenlere selam vermeden geçip gitmesi, tapınak yolunda suyla oynayan sabilerle hiç konuşmaması Delgar’ın ona yüklü borcunu unutması kasabanın sakinlerini endişelendiriyordu. Sadece bu da değil, ne doymasını ne konuşmasını bilmez olmuştu. Geceleri vadinin kâbusu gibi sokakları dolanırdı. Neyse üç ay kadar süregeldi. Sonunda dayadı kafasına, sıktı temizce. Biz de derdinin kiminle olduğunu öylece anlamış olduk.” Zaman hızlı akmış, ne zaman suyun başında otursam böyle oluyor. Sanki düşün bedenimle hızla kayboluyor. Bakmaya cesaret edemiyor bazen de kaçmaya korkuyor gözlerim. Yine aynısı oldu, bir göz takip ediyor beni. Bu dev çam ağacının alt dallarından aşağıya doğru kafamı nereye kaçırsam bilinçsizce birleşmiş, kaybolmuş kökler, çürümüş, rengini yitirmiş tüm o yapraklar, yosun ve mantarların sarayı olmuş kireç taşı, orada. Gözlerimi kapatsam daha da yaklaşacak bana biliyorum. O yüzden...